ტროპარი
შობამან შენმან ღმრთისმშობელო ქალწულო, სიხარული აუწყა ყოველსა სოფელსა, რამეთუ შენგან აღმოგვიბრწყინდა მზე სიმართლისა, ქრისტე ღმერთი ჩუენი, დახსნა წყევა და მოგვმადლა კურთხევა, და განაქარვა სიკუდილი, და მოგვანიჭა ჩუენ ცხოვრება საუკუნო. |
|
კონდაკი
იოაკიმ და ანა ყვედრებისაგან უშვილოებისა, ხოლო ადამ და ევა ხრწნილებისაგან და სიკუდილისა განთავისუფლდეს, უხრწნელო, დიდებულითა და პატიოსნითა შობითა შენითა. ამას დღესასწაულობს ერიცა შენი, თანამდებობისაგან ბრალთასა ხსნილი, ღაღადებენ შენდამი: ბერწი შობს ღმრთისმშობელსა და მზრდელსა ცხოვრებისა ჩუენისასა. |
დედა ღვთისა სიყრმითგან ვიდრე აღსასრულადმდე ისმენდა და იზრდებოდა სიტყვითა ღვთისათა; ხოლო უმეტესად მაშინ, როდესაც მიიღო მან ხარება მთავარანგელოზისა, იტვირთა ძე ღვთისა, აღზარდა იგი და მერმედ ყოველ-დღე ისმენდა მისგან სწავლასა და ქადაგებასა. სახარებასა შინა თქმულ არს მისთვის: „ხოლო დედასა მისსა დაემარხნეს ყოველნი ესე სიტყვანი გულსა შინა მისსა“. დიდითა კრძალულებითა ისმენდა ყოვლადწმიდა ყოველსა სიტყვასა უფლისასა და დაიმარხავდა სიღრმესა შინა გულისასა. ამისთვისცა შეიქმნა იგი ტაძრად ცხოველად საღმრთოჲსა მადლისა; ამისთვის იყო იგი ჭურჭელი ყოვლისა სათნოებისა: მშვიდი, მდაბალი, მყუდრო და სახიერი; ამისათვის გამოჰჩნდა იგი დედუფლად ცისა და ქვეყანისა, სამკაულად კაცობრივისა ბუნებისა, თაყვანის-საცემელად ანგელოზთა და კაცთა; ამისათვისცა ჩვენცა ყოველნი დღეს შეკრებულ ვართ აქა და ვადიდებთ სანატრელსა მისსა სახელსა.
წმ. ეპისკოპოსი გაბრიელ ქიქოძე |
