ტაძრად მიყვანება ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისა

21 ნოემბერი ძვ.სტ./4 დეკემბერი ახ.სტ.

ტროპარი

დღეს განგებულებისა ღმრთისა დასაბამი არს და საუკუნითგან საიდუმლოსა მის აღსრულებისა დაწყება, რამეთუ ტაძარსა შინა ღმრთისასა ქალწული დაემკვიდრების და ქრისტესა ყოველთა გვახარებს, ამას უღაღადოთ ხმა-მაღლად: გიხაროდენ განგებულებისა ღმრთისა აღსასრულო.

კონდაკი

ყოვლადწმიდა ტაძარი მაცხოვრისა, მრავალ პატიოსანი იგი ქალწული, სამღუდელო საუნჯე დიდებისა ღმრთისა, დღეს შეიყვანების ტაძრად უფლისა და მადლსა თანა შეიტანს სულისა წმიდისასა, რომელსა უგალობენ ანგელოსნი ღმრთისანი, რამეთუ ესე არს კარავი იგი ზეცათა.

ერთი ძველი, საღმრთო მოთხრობა, გადმოცემული ჩვენდამო წმიდათა მამათაგან, გვეტყვის ჩვენ, რომელ, ოდესაც ყოვლადწმიდა მარიამ შობითდან იყო მხოლოდ სამისა წლისა, მშობელთა მისთა, იოაკიმე და ანნამ, თანახმად აღთქმისა თვისისა, მიიყვანეს იგი იერუსალემს ტაძარსა შინა და მიაბარეს მუნ აღსაზრდელად, და იმ ჟამითგან იგი სწავლობდა საღმრთოსა წერილსა და ეჩვეოდა კეთილსა ზნეობასა. ეს არის ის შემთხვევა, რომელსა ჩვენ ახლა ვდღესასწაულობთ, ქრისტიანენო! მაშასადამე აწინდელი დღესასწაული ყოველთა მშობელთა, რომელთა უვიან ძენი და ასულნი და უყვარან იგინი, ასწავლის და აფრთხილებს, ადრითგანვე იფიქრონ სწავლა და აღზრდა მათი; ადრითგანვე დანერგონ გულთა შინა მათთა  ყოველი კეთილი ზნეობა და ჩვეულება. რა სახით უნდა აღასრულონ მათ ეს დიდი მოვალეობა? იოაკიმე და ანნამ თვისი მხოლოდშობილი ასული მიაბარეს ტაძარსა შინა მსახურთა ტაძრისათა; გარნა ეს იყო საკუთარი ღვთის განგებულება; ამას ყოველი მშობელი ვერ მიჰბაძავს და არცა გვაქვს ჩვენ ჩვეულებად მიბარება შვილთა ტაძართა შინა აღსაზრდელად. მაშასადამე როგორ უნდა მოიქცენ აწ მშობელნი? ისინი უნდა ეცადნენ, რომ თვით საკუთარი მათი სახლი და ოჯახი გარდაიქცეს საღმრთო საყდრად, აღმზრდელად და განმანათლებელად თვისთა შვილთა და ასულთა და ნაცვლად ტრაპეზისა მსახურთა თვით მშობელნი ადრითგანვე ზრდიდენ და ანათლებდენ თვისთა შვილთა.

ძმებო და დებო! ყოვლადმოწყალე ღმერთს ჩვენთვის, ყველასთვის ბედნიერება სურს, ამ ცხოვრებაშიც და მომავალშიც. ამისთვის მან თავისი წმიდა ეკლესია დააარსა, რათა მან განგვწინდოს ცოდვებისაგან, რათა გვაკურთხოს, შეგვარიგოს ღმერთთან და მოგვანიჭოს ზეციური კურთხევა. ეკლესია ყოველთვის მზადაა იმისთვის, რომ გულში ჩაგვიკრას. მივისწრაფოთ მისკენ ყველამ, ვისაც დამძიმებული გვაქვს სინდისი. მივისწრაფოთ – და ეკლესია იტვირთავს ჩვენი ტვირთის სიმძიმეს, გვიბოძებს ღვთის წინაშე კადნიერებას და აავსებს ჩვენს გულებს ბედნიერებითა და ნეტარებით.

მართლმადიდებელი ეკლესია ყოველთვის მოქმედებდა კრებების მეშვეობით. მართლმადიდებლური სული ის არის, რომ ეკლესიაში მოქმედებდეს კრება და მონასტრებში უხუცესთა კრება. იღუმენმა ან იღუმენიამ და იღუმენის საბჭომ ერთად უნდა მიიღონ გადაწყვეტილება. მთავარეპისკოპოსი პირველია თანასწორთა შორის, პატრიარქი კი პაპი არ არის. მას ისეთივე ხარისხი აქვს, როგორც დანარჩენ იერარქებს. თუმცა პაპს სხვა ხარისხი აქვს – ის ამაღლებულზე ზის და მას ფეხებს უკოცნიან! პატრიარქი ზის დანარჩენ იერარქებთან ერთად და თავმჯდომარეობს. ასევე იღუმენი და იღუმენია კრების წევრებთან მიმართებით პირველები არიან თანასწორთა შორის. მთავარეპისკოპოსს ან იღუმენს არ შეუძლიათ აკეთონ ყველაფერი, რაც სურთ. ღმერთი განანათლებს ერთ იერარქს ან კრების იქ მყოფ წევრს ერთ საკითხში, სხვას – სხვა საკითხში. ხომ ხედავთ, ოთხი მახარებელი ერთმანეთს ავსებს. ასევე აქაც, ყველა გამოთქვამს თავის აზრს, ხოლო როცა არსებობს საწინააღმდეგო აზრი, ის ფიქსირდება პროტოკოლში. რადგანაც, როცა საქმე მიდგება ისეთ გადაწყვეტილებამდე, რომელიც სახარებისეული მცნებების საწინააღმდეგოა, და ადამიანი არ ეთანხმება, თუკი ის არ მოითხოვს, რომ მისი აზრი ჩაწერილ იქნეს, ისე გამოჩნდება, რომ ის თანახმაა. თუკი ის არაა თანახმა და ხელს აწერს თავისი აზრის დაფიქსირების გარეშე, ის კანონს არღვევს და პასუხისმგებელია, ის დამნაშავეა. მაგრამ თუკი ის გამოთქვამს თავის აზრს, ხოლო უმრავლესობა წინააღმდეგია, მაშინ ღვთის წინაშე ყველაფერი რიგზეა. თუკი ეკლესიაში კრება ან მონასტერში სინაქსის-კრება ვერ მოქმედებს როგორც საჭიროა, მაშინ შეიძლება გვეგონოს, რომ მართლმადიდებლური სული გვაქვს, მაგრამ გვქონდეს პაპისტური სული. მართლმადიდებლური სული ისაა, რომ თითოეულმა გამოთქვას და დააფიქსიროს თავისი აზრი, და არა ის, რომ არ ილაპარაკოს შიშისა და პირფერობის გამო, რათა კარგი ურთიერთობა ჰქონდეს მთავარეპისკოპოსთან ან იღუმენთან.

ვინც ფიქრობს რაიმე სიკეთის გაკეთებას საკუთარი ნებით და არ ეკითხება მოძღვრებს, ის არ მისდევს სჯულს და არაფერი გაუკეთებია სჯულისმიერი. ხოლო ვინც მოქმედებს შეკითხვით, ის ასრულებს სჯულსა და წინასწარმეტყველებს; რამეთუ შეკითხვა სიმდაბლის ნიშანია და ასეთი კაცი ბაძავს ქრისტეს, რომელმაც დაიმდაბლა თავი თვისი და ხატი მონისა მიიღო (ფილიპ. 2,7-8). რჩევის გარეშე მცხოვრები კაცი თავის მტერია, რამეთუ წმიდა წერილი ამბობს: „ყოველივეს რჩევით იქმოდეთ“ (ზირაქ. 32,21); და იოანე მოკლე ამბობს: „თუ დაინახავ თავისი ნებით ზეცად აღმავალ კაცს, დაიჭირე ფეხით და ძირს ჩამოაგდე“. უმჯობესია სიმდაბლით შეკითხვა, ვიდრე საკუთარი ნებით სვლა, რადგან იმას, ვისაც ეკითხებიან, თვით უფალი ასწავლის შემკითხველის სიმდაბლისა და მართალი გულის გამო.

არ არსებობს ერთობა სიყვარულში, თუ არ არის ერთობა ჭეშმარიტებაში; ამის გარეშე ერთობა არაბუნებრივი და ყალბია, – ამას ეხება წმ. მოციქულის მცნება: "სიყუარულითა შეუორგულებელითა განეშორენით ბოროტსა და შეეყვენით კეთილსა" (რომ. 12. 9). მწვალებლური ჰუმანისტური განყოფა სიყვარულისა და ჭეშმარიტებისა – ეს მხოლოდ ღმერთკაცობრივი სარწმუნოების ნაკლებობისა და დაკარგული სულიერი წონასწორობის ნიშანია. ეს გზა არასოდეს ყოფილა გზა წმიდა მამებისა.

თუკი უფალმა ვირი აალაპარაკა და მოგვის მიერ სულიერი კურთხევა მიანიჭა [ებრაელებს]; თუკი, ამგვარად, ვირის უსიტყველი ბაგეებით და ბალაამის უწმინდური ენით ის უმადური იუდეველებისთვის მოქმედებდა, მით უმეტეს თქვენთვის, თუკი მადლიერნი იქნებით, ის ყველაფერს აღასრულებს, რაც საჭიროა, და სული წმიდას გარდამოავლენს, – თუნდაც რომ მღვდლები უკიდურესად ბიწიერნი იყვნენ.

იტყვი: „მე ღარიბი ვარ“. დაე ეგრე იყოს, მაინც გაეცი. გაეცი იქიდან, რაც გაქვს, რადგან ღმერთი არ ითხოვს ჩვენს შესაძლებლობაზე აღმატებულს. შენ პურს მისცემ, სხვა – ჭიქა ღვინოს, სხვა კიდევ – სამოსს, და ამგვარად, ერთობლივი შენაწირით ერთი კაცის გასაჭირი დასრულდება.

წმიდა პახუმიმ მასთან მისულ ძმებს უთხრა: ხშირად მესმის, ბოროტი ეშმაკები როგორ ჩივიან და იძახიან, რომ ესა და ეს კაცი გამუდმებით ლოცულობს და მათ ლოცვის ცეცხლის ატანა არ შეუძლიათ, ამიტომაც განეშორებიან მისგან.

ყოველი წინააღმდეგობა ვნების მოთხოვნისადმი, ასუსტებს მას, ხოლო მუდმივი წინააღმდეგობა დაამხობს ვნებას. ყოველი მიყოლა ვნებისადმი აძლიერებს მას, მუდმივი მიყოლა უმონებს ვნებას მის მიმყოლს.

ყოველი ადამიანი მთელი სულითა და გულით შევიყვაროთ და ნუ გვექნება კაცთაგან ნურავის იმედი, რადგან სანამ უფალი გვიფარავს, ყველა მეგობარს ვუყვარვართ და მტრები ჩვენს სავნებლად ძალას კარგავენ. როგორც კი უფალი მიგვატოვებს, მაშინ ყველა მეგობარი ჩვენი მავნებელი გახდება და ყველა მტერი ჩვენს წინააღმდეგ ამხედრდება და იმოქმედებს. ჭეშმარიტად, ვისაც საკუთარი თავის იმედი აქვს, ის საშინლად ეცემა; ხოლო უფლის მოშიში ამაღლდება. ამიტომაც თქვა დავითმა: „რამეთუ არა მშვილდსა ჩემსა ვესავ, არცა მახვილმან ჩემმან მაცხოვნოს მე. რამეთუ შენ მაცხოვნენ ჩუენ მაჭირვებელთა ჩუენთაგან, და მოძულეთა ჩუენთა არცხვინე“ (ფსალმ. 43,7-8).

ნეტარია, ვინც მრავალთათვის აღასრულებს სიკეთეს, ის სამსჯავროზე მრავალ ქომაგს ჰპოვებს.

ჰოი უსაზღვრო ძალა სიყვარულისა! არც ცაში და არც მიწაზე არაფერია სიყვარულზე უფრო ძვირფასი. ის თავია სათნოებათა. სიყვარული – ყველა სიკეთის მიზეზია, სიყვარული – სათნოებების მარილია, სიყვარული – სჯულის აღსასრულია. მან გარდამოიყვანა ზეციდან ჩვენთან ძე ღვთისა. სიყვარულით მოგვევლინა ყველა სიკეთე: შემუსვრილია სიკვდილი, დატყვევებულია ჯოჯოხეთი, აღმოწოდებულია ადამი. სიყვარულითაა შეკრებილი ერთი სამწყსო ანგელოზთაგან და კაცთაგან. სიყვარულითაა განღებული სამოთხის კარნი და აღთქმულია ჩვენთვის ცათა სასუფეველი. მან განაბრძნო მეთევზენი, მან განამტკიცა მოწამენი, მან გარდასცვალა უდაბნონი მონასტრებად, ფსალმუნთგალობით აღავსო მთანი და ქვაბულნი, მამებს და დედებს ვიწრო გზით სვლა ასწავლა. ჰოი ნეტარი სიყვარული, ყველა სიკეთის მომნიჭებელი.

ყოვლადძლიერი ღმერთი შეეწევა მათ, ვისაც საკუთარი ნებით სურს წინააღმდეგობა გაუწიოს ეშმაკს, და ჰყოფს მათ ბოროტების მძლევლებად. ხოლო მათ, ვისაც არ სურს ეშმაკისთვის წინააღმდეგობის გაწევა და მასთან შებრძოლება, ღმერთი არ აიძულებს, რომ არ დაარღვიოს თავის ხატად შექმნილი ჩვენი გონიერი ბუნების თავისუფალი ნება და არ დაგვაქვეითოს პირუტყვების ხარისხში.

თუკი ადამიანი არ ჰკითხავს მამებს რჩევას იმ საქმის შესახებ, რომელიც კეთილი ჩანს, ამას ცუდი შედეგები მოყვება, და ეს ადამიანი არღვევს მცნებას, რომელიც ამბობს: „განუზრახველად ნურას იქმ“ (ზირაქ. 32,21), და კიდევ: „ჰკითხე მამასა შენსა, გითხრას შენ და მოხუცებულთა შენთა გაუწყონ შენ“ (2 სჯულ. 32,7). და ვერსად იპოვი, რომ (წმიდა) წერილი ვინმეს უბრძანებდეს რაიმეს გაკეთებას საკუთარ თავზე მინდობით. რჩევის უკითხველობა ამპარტავნების მანიშნებელია, და ასეთი კაცი ღვთის მტერი აღმოჩნდება, რამეთუ ღმერთი „ამპარტავანთა შეჰმუსრავს, ხოლო მდაბალთა მოსცის მადლი“ (იგავ. 3,34). (ამის შემდეგ) ვინღა იქნება მდაბალი, თუ არა მხოლოდ ის, ვინც ქედს იხრის სულიერი მამების წინაშე და იღებს მათ რჩევას, ღვთის შიშით.

ეცადე, ძმაო, გულის ძლევას, რომ შეურაცხმყოფელი არ მოიძულო, თორემ ქრისტეს მორჩილი არ იქნები და ვინცა ამას ვერ ძლევს, იგი უსათუოდ მონა იქნება მარადის გულძვირობისა და ლოცვა მისი შეუწყნარებელი დარჩება.
არა არს არც ერთი სათნოება ისე მაღალი და კაცის დამაგვირგვინებელი და გამწმენდელი, როგორიც არის შეურაცხმყოფელის და მტერის სიყვარული.
ჰოი სანატრელი ესე ძლევამოსილება, რომელიც ანგელოზთაცა აკვირვებს.
ეს ძვირფასი ძლევამოსილი სათნოება იმას ექნება, ვისაც გულის სიღრმით ცნობილი აქვს თავისი უღირსება და მისდევს შინაგან მაღალ სიმდაბლეს ქრისტეს მიბაძვით.
სიბრძნე ზეციერი ნაყოფობს შეურაცხყმყოფელთა არ მოძულებით, ხოლო სიბრძნე ქვეყნიერი ნაყოფობს მაქებელთაგან.

ისიც იცოდე, ძმაო, რომ ღმერთი, რომელმაც შენ გაგაჩინა, არის ღმერთი ყველგან მყოფი, ყოვლის მცოდნე, ის ხედავს ყოველსავე, რასაც ჩვენ ვიქმთ და ვამბობთ. ამიტომ, როცა იგინები და ილანძღები, ნუ გვარწმუნებ, რომ შენა გრწამს ღმერთი; შენ რომ ღმერთი გრწამდეს, არც იკადრებდი ლანძღვა-გინებას, ისევე როგორც არ იკადრებდი ქვეყნიურის ხელმწიფის წინაშე რაიმე ცუდს სიტყვას.

სიახლეები

18 ნოემბერი 2023

ისტორია: რატომ გაუქმდა გლადიატორთა ბრძოლები

2 ნოემბერი 2023

საცდურები: წმ. მამები ასტროლოგიის შესახებ

24 ივლისი 2023

მოღვაწეობა: წმიდა მამათა სწავლებების კრებული (ნაწ. 2)

8 დეკემბერი 2022

ცოდვები: წმ. მამები ავსიტყვაობისა და ბილწსიტყვაობის შესახებ

18 ივნისი 2022

განმარტება: წმ. იოანე ოქროპირი – თარგმანებაჲ იოანეს სახარებისაჲ

15 აპრილი 2022

მოღვაწეობა: არქიმანდრიტი ეფრემ ფილოთეველი (არიზონელი) – სწავლებები

10 აპრილი, 2021

მოღვაწეობა: წმ. იოანე სინელი – კლემაქსი, რომელ არს კიბე (წმ. ეფთვიმე მთაწმიდელის თარგმნილი, შესწორებული გამოცემა)

3 მარტი, 2021

ცხოვრება: წმ. მღვდელმთავარი ფილარეტ მოსკოველი – რა უნდა ვქნათ ეპიდემიის ჟამს

12 დეკემბერი, 2020

პატერიკები: არა წადილი შენი, არამედ როგორც ინებებს ღმერთი

19 ნოემბერი, 2020

მოღვაწეობა: მოღვაწეობა: წმ. იოანე კრონშტადტელი – სულიერი ცხოვრების შესახებ, დღიურებიდან. ნაწილი მეორე

16 ნოემბერი, 2020 წ.

მოღვაწეობა: წმ. იოანე კრონშტადტელი – სულიერი ცხოვრების შესახებ, დღიურებიდან. ნაწილი პირველი

20 ოქტომბერი, 2020 წ.

განმარტება: განმარტება ფსალმუნის მუხლისა: ნეტარ არს, რომელმან გულისხმა-ყოს გლახაკისა და დავრდომილისაჲ, დღესა ბოროტსა იხსნას იგი უფალმან.

14 ოქტომბერი, 2020 წ.

ცხოვრება: წმ. ეფრემ ასური – თუკი ღმერთს რაიმეს სთხოვ

28 აპრილი, 2020 წ.

პატერიკები: ათონელი ბერის უცნაური განსაცდელი

8 აპრილი, 2020 წ.

ცხოვრება: წმ. პაისი ველიჩკოვსკის პასუხი ცხონების შესახებ

6 აპრილი, 2020 წ.

ცხოვრება: წმ. იოანე კრონშტადტელი – რას დაგვმართებ, უფალო?

31 მარტი, 2020 წ.

ცხოვრება: წმ. მღვდელმთავარი ფილარეტ მოსკოველი – სანუგეშო წერილი ეპიდემიის ჟამს

25 მარტი, 2020 წ.

ცხოვრება: წმ. ნილოს სინელის წერილი წმ. იოანე ოქროპირის ხილვების შესახებ

24 ოქტომბერი, 2019 წ.

გარდაცვალება: წმ. პაისი მთაწმინდელი (ათონელი) – კეთილი ძია იანისი

25 სექტემბერი 2019 წ.

ცხოვრება: წმ. ბარსანოფი ოპტინელი – სასუფეველში შესვლის უფლება

29 მაისი 2019 წ.

საცდურები: დეკანოზი ანასტასი გოცოპულოსი – თვითხელდასხმული ვიკენტი ჩეკალინი და უკრაინის ეკლესიის „ავტოკეფალია“

23 აპრილი 2019 წ.

მოღვაწეობა: წმ. პაისი მთაწმინდელი (ათონელი) – სწავლებები სულიერი ცხოვრების შესახებ

20 აპრილი 2019 წ.

მოღვაწეობა: წმ. ბარსანოფი ოპტინელი – იესოს ლოცვისათვის

19 აპრილი 2019 წ.

მოღვაწეობა: წმიდა მამათა სწავლებების კრებული

18 აპრილი 2019 წ.

ცხოვრება: წმ. ბარსანოფი ოპტინელი – საუბარი ნიკოლოზ გოგოლის შესახებ

17 აპრილი 2019 წ.

მოღვაწეობა: წმ. ეფრემ ასური – გამოკრებილი სწავლებები

16 აპრილი 2019 წ.

გარდაცვალება: თხოვნა საიქიოდან. პეტრე სტოლიპინის შვილის ნაამბობი

14 აპრილი 2019 წ.

პატერიკები: სიმდაბლის ძალა

20 ნოემბერი 2018 წ.

ცხოვრება: ღირსი ნიკონ ოპტინელის წერილი დედისადმი

10 აგვისტო 2018 წ.

პატერიკები: მისაბაძი მგალითი

20 ივლისი 2018 წ.

ცხოვრება: წმ. ეპისკოპოსი ეგნატე ბრიანჩანინოვი – წერილები

22 ივნისი 2018 წ.

მოღვაწეობა: წმ. თეოფანე დაყუდებული – წმიდა მამათაგან გამოკრებილი სულიერი მარგალიტები

16 ივნისი 2018 წ.

ცოდვები: წმ. მამები სოდომური ცოდვის შესახებ

10 ივნისი 2018 წ.

მრწამსი: რა გველოდება საშინელი სამსჯავროს შემდეგ. „აპოკატასტასისის“ განხილვა წმიდა მამათა სწავლებების მიხედვით

2 ივნისი 2018 წ.

საცდურები: რატომ არის ქრისტიანისთვის მიუღებელი ე.წ. ბიოდინამიური სოფლის მეურნეობა