ჟამნი ("ჟამი" – საათი, დრო). საღმრთისმსახურო წიგნი, რომელიც შეიცავს შუაღამიანის, ცისკრის, I-III-VI-IX და სადილის, მწუხრისა და სერობის ჟამებს (მსახურებებს). ჩვენს ჟამნს, დამატების სახით, ერთვის მთელი წლის წმინდანების, აგრეთვე, დიდმარხვისა და ზატიკის პერიოდის აღსანიშნი დღეების, კვირისა და შვიდეულის ციკლის, და სხვა საჭირო ტროპარ-კონდაკები, მცირე სვინაქსარი და ღმრთისმშობლის პარაკლისი.
ჟამნი (სწორი ტერმინია - ჟამი) დღევანდელ საღვთისმსახურო პრაქტიკაში ეწოდება აგრეთვე მოკლე ღმრთისმსახურებას, რომელიც შეესაბამება და ეძღვნება დღის განსაზღვრულ დროებს. ამგვარი ლოცვა სულ ხუთია: პირველი, მესამე, მეექვსე, სადილის და მეცხრე. I-III-VI-IX ჟამნებს ერთი და იგივე სქემა აქვს.
ჟამნების დრო შეესაბამება ჩვენი დროით შემდეგ საათებს: პირველი ჟამნი – დილის 7-9 საათი; მესამე – 10-12 საათი; მეექვსე – 1-3 საათი; მეცხრე – საღამოს 4-6 საათი.
წესით, ყველა ჟამნი იმ დროს უნდა სრულდებოდეს, რა სახელსაც ატარებს, მაგრამ, მოხერხებისათვის, ისინი სხვა ღმრთისმსახურებებს უერთდება: პირველი ჟამნი ჟისკარს ებმის, მესამე და მეექვსე ჟამნები წირვის წინ იკითხება (თუ წირვა არ არის, სადილის ჟამნის წინ), მეცხრე ჟამნი კი მწუხრს უსწრებს წინ. დიდმარხვაში ჟამნების ტიპიკონი ოდნავ იცვლება.
ქრისტეშობისა და ნათლისღების წინა დღეებში და დიდ პარასკევს ოთხივე ჟამნი, სადილის ჟამნთან შეერთებული, ერთად სრულდება. ამ დღეებში ჟამნებში ჩართულია საწინასწარმეტყველო, სამოციქულო და სახარების საკითხავები. ასეთ ჟამნებს, განსხვავებული და განსაკუთრებული საზეიმო შემადგენლობისა და ხასიათის გამო, სამეუფო ეწოდებათ. არსებობს სხვა გადმოცემაც: სამეუფო ეწოდება იმიტომ, რომ მათზე დასწრება უწინ მეფეებისათვისაც სავალდებულო იყო (ძირითადად, ბიზანტიის მართლმადიდებლურ სახელმწიფოში).
ჟამი – გარკვეულ ჟამს (დროს) აღსასრულებელი ღვთისმსახურება. მაგ. ცისკრის ჟამი, მწუხრის ჟამი, სადილის ჟამი.

რვახმათა ანუ პარაკლიტონი. მართლმადიდებელი ეკლესიის ღმრთისმსახურებაში არსებობს გალობის რვა ხმა (კილო). საეკლესიო საგალობლების შემქმნელმა წმიდა და ღმერთშემოსილმა მამებმა თავიანთი შრომებით ისე გაამდიდრეს მართლმადიდებლური ღმრთისმსახურება, რომ თითოეულ ხმაზე მთელი კვირის მსახურებები არსებობს. თითოეულ ხმას კვირის თითოეულ დღეზე თავისი დასდებლები, კანონები და ა.შ. აქვს, რომლებიც სწორედ ამ და არა სხვა ხმისათვისაა განკუთვნილი. ამგვარად, ეკლესიაში რვა კვირის განმავლობაში რვავე ხმის ღმრთისმსახურება აღესრულება, დაწყებული პირველიდან. წიგნს, რომელშიც წერია რვავე ხმის მსახურებები, ეწოდება რვახმათა. თითოეული ხმა იწყება შაბათის საღამოს მსახურებიდან და შეიცავს კვირა დღის აღდგომის საგალობლებს, ორშაბათის უხორცო ძალთა საგალობლებს, სამშაბათის – ნათლისმცემლის, ოთხშაბათის – ჯვრის, ხუთშაბათის – მოციქულებისა და წმიდა ნიკოლოზის, პარასკევის – ისევ ჯვრის და შაბათის – მოწამეთა, ყოველთა წმიდათა და მიცვალებულთა საგალობლებს. ყოველი ეს მსახურება წინა დღის მწუხრით იწყება. რვახმათა ისეთი სრულია, რომ იმ შემთხვევაშიც კი, როდესაც სათვეო საკითხავი საერთოდ არ არის, კვირის ნებისმიერ დღეს შეიძლება სრული ღმრთისმსახურება ჩატარდეს რვახმათას მიხედვით. საერთოდ, რვახმათა იგალობება თვენთან (თვენი – თვეების მიხედვით დალაგებული წმინდანებისა და დღესასწაულების მსახურებები) ერთად. დღესასწაულებზე, თუ ეს დღე კვირას არ დაემთხვა, რვახმათა დაიტევება. დიდმარხვასა და ზატიკის პერიოდში რვახმათა იცვლება, ან ივსება ტრიოდიონით. ქართულ საღმრთისმსახურო პრაქტიკაში რვახმათას წიგნს ეწოდება "პარაკლიტონი" (ბერძ. "ნუგეშინისმცემელი").

სადღესასწაულო ჰქვია საღმრთისმსახურო წიგნს, რომელიც შეიცავს თვენიდან გამოკრებილ მხოლოდ დიდი (ზოგჯერ საშუალოც) დღესასწაულების მსახურებებს. მაგალითად, დეკემბრის სადღესასწაულოში შედის შობის დღესასწაულის წეს-განგება, მსახურება, აგრეთვე, წმ. ნიკოლოზის, ღირსი საბა განწმედილის, წმ. ბარბარეს მსახურებები. მაგრამ გამოტოვებულია წმ. იაკობ სპარსის, წმ. ამბროსი მედიოლანელის და სხვათა მსახურებები.