წმიდისა მამისა ჩუენისა ანდრიაჲს მთავარეპისკოპოსისა
კესარია-კაბადუკიელისაჲ
თარგმანებაჲ გამოცხადებისაჲ წმიდისა იოვანე მახარებელისაჲ
13
მოციქულისაჲ.(1) დავდეგ მე ქჳშასა ზედა ზღჳსასა და ვიხილე მჴეცი აღმომავალი ზღჳთ, რომელსა აქუნდეს რქანი ათნი და თავნი შჳდნი და რქათა მისთა ზედა ათნი გჳრგჳნნი და თავთა მისთა ზედა სახელნი გმობისანი.
თარგმანი. ესე მჴეცი არს ანტჱ, აღმომავალი მრავალ-ღელვისა მის ამის სოფლისა ზღჳსაგან. ხოლო თავნი და გჳრგჳნნი და რქანი მისნი სასწაულნი არიან ეშმაკისა მიმართ ერთობისა მისისათჳს, რამეთუ ესე ყოველი ეშმაკისათჳსცა თქუმულ არს პირველ. ხოლო თავთა ზედა მისთა გმობისა იგი სახელნი მთავარნი იგი და ჴელმწიფენი მისისა ბრძანებისა მოსწრაფედ აღმასრულებელნი არიან.
მოციქულისაჲ.(2) და მჴეცი იგი, რომელი ვიხილე, იყო მსგავსი ვეფხისაჲ, და ფერჴნი მისნი, ვითარცა დათჳსანი, და პირი მისი, ვითარცა პირი ლომისაჲ.
თარგმანი. ვეფხი სახჱ არს ბერძენთა მეფობისაჲ, ხოლო დათჳ – სპარსთაჲ და ლომი – ბაბილონელთაჲ. და ესე ყოველი მიიღოს ანტე ბოროტმან, რამეთუ ვითარცა ბერძენთა მეფჱ მოვიდეს და ესე ყოველი შეიპყრას.
მოციქულისაჲ.(2) და მისცა მას ვეშაპმან ძალი თჳსი და საყდარი თჳსი და ჴელმწიფებაჲ დიდი.
თარგმანი. რამეთუ მისცეს ეშმაკმან ანტეს ყოველივე ძალი თჳსი უცნებათათჳს სასწაულთაჲსა, წარწყმედისათჳს კაცთაჲსა.
მოციქულისაჲ.(3) და ერთი თავთა მისთაგანი დაკლული სიკუდილდ, და წყლულებაჲ სიკუდილისა მისისაჲ განიკურნა.
თარგმანი. ჰრომთა მეფობასა იტყჳს თავად დაკლულად, რამეთუ იგი აწ მოკლებულ არს. ხოლო მაშინ მან ყოველივე შეაერთოს, ვითარცა აგჳსტოს კეისარმან.
მოციქულისაჲ.(3-4) და დაუკჳრდა ყოველსავე ქუეყანასა მჴეცისა მისთჳს. და თაყუანის-სცეს ვეშაპსა მას, რომელმან მისცა ჴელმწიფებაჲ იგი მჴეცსა მას; და თაყუანის-სცეს მჴეცსა და იტყოდეს: ვინ არს მსგავს მჴეცისა მის? ვინ შემძლებელ არს ბრძოლად მისა?
თარგმანი. საკჳრველებაჲ იგი ანტჱსი ეშმაკისა მიიწევის, და რომელნი მის თაყუანის-სცემდენ, ვეშაპსა მას თაყუანის-სცემენ, რომელ არს ეშმაკი.
მოციქულისაჲ.(5-6) და მიეცა მას პირი დიდად მეტყუელი და მგმობარი, და მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ ყოფად ბრძოლისა ორმეოც და ორ თთუე. და აღაღო პირი მისი გმობად ღმრთისა და სამკჳდრებელისა მისისა და ცათა შინა დამკჳდრებულთა მათ.
თარგმანი. მიშუებითა ღმრთისაჲთა სამი და ნახევარი წელი დაყოს მან მეფობასა შინა და ჰგმობდეს სახელსა ღმრთისასა და სამკჳდრებელსა მისსა, რომელ არს ჴორცთა შესხმაჲ მისი და ცათა შინა მკჳდრთა, რომელ არიან ანგელოზნი.
მოციქულისაჲ.(7-8) და მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ ყოველსა ზედა ნათესავსა და ენასა. და თაყუანის-სცენ მას მკჳდრთა ქუეყანისათა, რომელთა სახელები არა წერილ არს დასაბამითგან სოფლისაჲთ წიგნსა მას ცხორებისასა.
თარგმანი. ყოველთა ზედა აქუნდეს ჴელმწიფებაჲ, ხოლო მათ ოდენ თაყუანის-სცენ, რომელთა სახელები წიგნსა მას ცხორებისასა არა წერილ არს.
მოციქულისაჲ.(9-10) რომელსა ჰქონან ყურნი, ისმინენ. რომელსა აქუს ტყუეობაჲ, წარვალს ტყუეობად; რომელი მახჳლითა ჯერ-არს მისი მოკლვაჲ, მახჳლითა თჳსითა მოიკლას. აქა არს მოთმინებაჲ წმიდათაჲ.
თარგმანი. რამეთუ თითოეულმან საქმეთა თჳსთაებრ მიიღოსო. რომელნი ბოროტსა უყოფდენ მოყუასთა ეშმაკისა მიერ, ტყუე იქმნენ და მახჳლითა მისითა სულნი მათნი მოსწყჳდნენ. ხოლო რომელთა სარწმუნოებაჲ მართალი და მოთმინებაჲ აქუნდეს განსაცდელთა შინა, აღუჴოცელ იყვნენ წიგნისაგან ცხოველთაჲსა.
მოციქულისაჲ.(11) და ვიხილე სხუაჲ მჴეცი, აღმომავალი ქუეყანით, და აქუნდეს რქანი, მსგავსნი კრავისანი, და ზრახვიდა, ვითარცა ვეშაპი.
თარგმანი. ესე არს ცრუ-წინაწარმეტყუელი იგი ანტჱსი, რომელი აღმოვიდეს საქმეთაგან ქუეყანისათა ბოროტთა და აქუნდესო რქანი, კრავისა მსგავსნი, რამეთუ ტყავითა ცხოვართაჲთა მოსლვად არს, და შინაგან იყოს მგელ კაცის-მკლველ. ხოლო ვითარცა ვეშაპი ზრახვიდაო, რამეთუ საქმენი და სიტყუანი ეშმაკისანი ქმნნეს და თქუნეს.
მოციქულისაჲ.(12) და ჴელმწიფებასა პირველისა მის მჴეცისასა ყოველსა იქმნ წინაშე მისსა და ჰყოფდა ქუეყანასა და ყოველთა მკჳდრთა მისთა, რაჲთა თაყუანის-სცენ მჴეცსა მას.
თარგმანი. ყოველივე ქმნეს ქრისტე-მტყუვარისა მის წინამორბედმან გრძნებითა წარსაწყმედელად კაცთა, რაჲთა კაცთა ესევითარისა მის სასწაულთ-მოქმედისა მიერ წამებული იგი ადიდონ, რამეთუ ვითარცა ნათლის-მცემელი მაცხოვრისა მიიყვანებდა ერთა, ეგრჱთვე იგი მიიყვანებდეს ერთა ანტჱსა.
მოციქულისაჲ.(14-17) და აცთუნებს მკჳდრთა მათ, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა, სასწაულთა მათთჳს, რომელ მიეცა მას ყოფად წინაშე მისსა, და ეტყჳს მკჳდრთა ქუეყანისათა, რაჲთა ქმნან ხატი მჴეცისაჲ მის. და მიეცა მას სული მიცემად ხატსა მას მჴეცისასა, რაჲთა იტყოდის ხატი მისი და ქმნას. ყოველნი, რომელნი არა თაყუანის-სცემდენ ხატსა მას მჴეცისასა, მოიკლნენ. და რაჲთა მიიღონ ყოველთა ბეჭედი მისი ჴელსა ზედა მარჯუენესა, ანუ შუბლსა ზედა. და რაჲთა ვერ იყიდდეს რას, ანუ განჰყიდდეს, გარნა რომელთა აქუნდეს ბეჭედი მისი.
თარგმანი. რამეთუ მრავალნი გრძნებანი ქმნნეს და აზრახებდეს ხატთა და საკჳრველთა იქმოდის წყალთა მიერ და მკუდართა მიერ გუამთა, ვითარცა სჳმონ იქმოდა მათ დღეთა შინა, ეგრჱთვე წინამორბედმანცა ანტჱსმან უქმნას ხატი მჴეცსა მას და აზრახებდეს მას ეშმაკისა მიერ და რაჲთა მოიკლნენ, რომელნი მას არა თაყუანის სცემდენ; და ბეჭედი სახელისა უკეთურისაჲ მის ისწრაფოს ყოველთა ზედა დადებად მარჯუენესა ზედა, რაჲთა კეთილთა საქმეთა ქმნაჲ მოსწყჳდოს, და შუბლთა ზედა, რაჲთა ბოროტთა საქმეთა ქმნასა ზედა ურცხჳნო და კადნიერ იყვნენ. არამედ არა თავს-იდვან ესე, რომელნი დაბეჭდულ იყვნენ ნათლითა მით საღმრთოჲთა. და დადვას რჩული, რაჲთა ვერაჲ იყიდოს, ვერცა განყიდოს, რომელთა არა აქუნდეს იგი ბეჭედი, რაჲთა ესრჱთ რომელთა არა მიიღონ იგი, ბოროტად მოკუდენ, და რაჲთა ვერვინ რაჲ იყიდოს, ანუ განყიდოს, გარნა რომელთა აქუნდეს ბეჭედი მისი, ანუ რიცხჳ სახელისა მისისაჲ.
მოციქულისაჲ.(18) აქა არს სიბრძნჱ; რომელსა აქუს გონებაჲ, აღიპყარნ რიცხჳ იგი მჴეცისაჲ, რამეთუ რიცხჳ კაცისაჲ არს რიცხჳ მისი ექუსას სამეოც და ექუს.
თარგმანი. ჭეშმარიტებაჲ სახელისა მისისაჲ ჟამმან გამოაცხადოს, რამეთუ უკუეთუმცა ჯერ-იყო განცხადებულად ცნობაჲ სახელისა მისისაჲ, მხილველსა მას გამო-მცა-ეცხადა, არამედ არა ინება ღმერთმან საღმრთოთა წიგნთა შინა ბოროტისა მის სახელისა დაწერაჲ.
14
მოციქულისაჲ.(1) და ვიხილე, და აჰა კრავი იგი მდგომარჱ მთასა ზედა სიონსა, და მის თანა რიცხჳ ას ორმეოც და ოთხი ათასი, რომელთა აქუნდა სახელი მისი და სახელი მამისა მისისაჲ დაწერილი შუბლთა ზედა მათთა.
თარგმანი. კრავად უეჭუელად ქრისტეს იტყჳს. ხოლო მთასა ზედა სიონსა – არა ძუელსა მას, არამედ ახალსა ცხოველისა ღმრთისა ქალაქისასა. ხოლო ესე ათასეულნი ახალსა შჯულსა შინა გამოჩინებულნი ქალწულნი არიან, რომელთაჲ გარეგანიცა კაცი ქალწულ იყოს და შინაგანიცა, რამეთუ ძუელსა მას შჯულსა შინა ძნიად იპოებოდა საქმჱ ესე ქალწულებისაჲ. ამისთჳს სხუანი არიან ესენი და არა იგინი არიან, რომელნი პირველ თქუნა ყოველთაგან ძეთა ესრაჱლისათა ათორმეტი ათასი, რამეთუ მათთჳს ქალწულებაჲ არა უთქუამს და ამათ ყოველთა შუბლნი ნათლითა მით საღმრთოჲთა დაბეჭდულ არიან.
მოციქულისაჲ.(2-3) და მესმა ჴმაჲ, ვითარცა ჴმაჲ წყალთა მრავალთაჲ, და ვითარცა ჴმაჲ ქუხილისა დიდისაჲ; და ჴმაჲ იგი, რომელი მესმა, ვითარცა მეათძალეთაჲ, რომელნი სცემდეს ათძალთა მათთა. და გალობდეს გალობასა ახალსა წინაშე საყდრისა და ოთხთა მათ ცხოველთა და მღდელთაჲსა.
თარგმანი. ჴმაჲ იგი წყალთა მრავალთაჲ და მეათძალეთაჲ ბრწყინვალებასა და სიჰამოვნესა და ჴმა-ტკბილობასა ანგელოზთასა მოასწავებს, რომელი აღავსებს ყოველსავე ზეცისა ეკლესიასა.
მოციქულისაჲ.(3-4) და ვერვინ შემძლებელ იყო ცნობად გალობასა მას, გარნა ას ორმეოც და ოთხნი იგი ათასნი სყიდულნი ქუეყანისაგან. ესენი არიან, რომელნი დედათა თანა არა შეიგინნეს, რამეთუ ქალწულ არიან; ესენი არიან, რომელნი შეუდგენ კრავსა მას, სადაცა ვიდოდის.
თარგმანი. ვიტყჳთ, ვითარმედ შემდგომად ოც და ოთხთა მათ მღდელთაჲსა სხუათა უზეშთაესნი არიან ესენი ქალწულებისა და უბიწოებისათჳს პირთა და ჴელთა მათთაჲსა. ამისთჳსცა ახალსა მას გალობასა იგინი ოდენ ღირს იქმნებიან გულისჴმის-ყოფად, რამეთუ საზომისაებრ სათნოებათაჲსა მიეცემის გულისჴმის-ყოფაჲცა მერმესა მას საუკუნესა.
მოციქულისაჲ.(6-7) და ვიხილე ანგელოზი მფრინვალჱ შორის ცისა და ქუეყანისა, და აქუნდა სახარებაჲ საუკუნოჲ ხარებად მკჳდრთა ქუეყანისათა და ყოველთა ნაესავთა ზედა. იტყოდა ჴმითა დიდითა: გეშინოდენ უფლისა და მიეცით მას დიდებაჲ, რამეთუ მოვიდა ჟამი საშჯელისა მისისაჲ, და თაყუანის-ეცით მას, რომელმან ქმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ და ზღუაჲ და წყარონი წყალთანი.
თარგმანი. ესე ანგელოზი ზეცისა დიდთა ანგელოზთაგანი იყო, რომელი ახარებდა კაცთა ჭეშმარიტებასა. ხოლო საუკუნოჲ სახარებაჲ ამისთჳს არს, რამეთუ საუკუნითგან თქუმულ არს იგი ღმრთისა მიერ. ხოლო იტყოდა იგი, რაჲთა ეშინოდის კაცთა ღმრთისაგან ოდენ და არა ანტჱსგან, რომელსა სულისა ჴორცთა თანა მოკლვაჲ ვერ ძალ-უც.
მოციქულისაჲ.(8) და სხუაჲ ანგელოზი შეუდგა მას მეორჱ და იტყოდა: დაეცა ბაბილონი იგი დიდი, რამეთუ ღჳნისა მისგან გულის-წყრომისა სიძვისა მისისა ასუა ყოველთა წარმართთა.
თარგმანი. ბაბილონად სახელ-სდებს შფოთთა მათ სოფლისათა და აღძრვათა, რომელიცა დაეცეს, რაჟამს გამოჩნდეს ზეცისა იერუსალჱმი, და ყოველნი მოქმედნი უშჯულოებისანი წარივლინნენ საუკუნოდ ცეცხლად. ხოლო ღჳნოდ გულის-წყრომისა სიძვისა უწოდს ყოვლისავე ცოდვისა სიმთრვალესა და უგუნურებასა.
მოციქულისაჲ.(9-10) და სხუაჲ ანგელოზი მესამჱ შეუდგა მას, რომელი იტყოდა ჴმითა დიდითა: რომელმანცა თაყუანის-სცეს მჴეცსა მას, ანუ სახელსა მისსა და ხატსა მისსა და მიიღოს ბეჭედი მისი შუბლსა მისსა, ანუ ჴელსა, მანცა სუას ღჳნისა მისგან გულის-წყრომისა ღმრთისა, რომელი-იგი წდეულ არს ურწყულად სასუმელსა მას შინა რისხვისა მისისასა, და იტანჯოს ცეცხლითა და წუმწუბითა წინაშე წმიდათა ანგელოზთა და წინაშე კრავისა.
თარგმანი. რომელმანცა თაყუანის-სცესო ბოროტსა მას მჴეცსა ანტეს, ანუ იგი ღმრთად აღიაროს, მანცა მის თანავე სუას სასუმელი რისხვისა ღმრთისაჲ ურწყოდ წდეული, ესე იგი არს, ვითარმედ ურწყო იყოს რისხვაჲ იგი და შეუზავებელი წყალობითა ღმრთისაჲთა და წდეულ თითო-ფერთა სატანჯველთაგან.
მოციქულისაჲ.(11) და კუამლი ტანჯვისა მისისაჲ უკუნითი უკუნისამდე აღვიდოდის.
თარგმანი. კუამლად იტყჳს ცეცხლისა მის კუამლსა და კუალად მუნ მყოფთაცა სულ-თქუმასა. ხოლო უკუნისამდე აღვიდოდის, რამეთუ ტანჯვისა მათისაჲ დასასრული არა იყოს, და განსუენებაჲ არაოდეს აქუნდეს. ხოლო დღე და ღამე დაუცხრომელობასა მოასწავებს.
მოციქულისაჲ.(12) აქა არს მოთმინებაჲ წმიდათაჲ, რომელთა დაიცვნენ მცნებანი ღმრთისანი და სარწმუნოებაჲ იესუჲსი.
თარგმანი. ურჩულონიო საუკუნესა მას იტანჯნენ, ხოლო წმიდათა აქა მოითმინონ წარმავალი ჭირი და მუნ უკუნისამდე განისუენონ.
მოციქულისაჲ.(13) და მესმა ჴმაჲ ზეცით, რომელი მეტყოდა, ვითარმედ: დაწერე: ნეტარ არიან მკუდარნი იგი, რომელნი უფლისა მიერ მოკუდენ ამიერითგან. იტყჳს სული: ჰე, რაჲთა განისუენონ შრომათაგან მათთა, და საქმჱ მათი შეუდგეს მათ.
თარგმანი. არა ყოველთა მკუდართა ჰნატრის, არამედ მათ ოდენ, რომელნი უფლისა მიერ მოკუდენ სოფლისა მიმართ და ქრისტჱს თანა ივნონ, რამეთუ მათთჳს იტყჳსო სული წმიდაჲ, თუ: ამიერითგან განისუენონ შრომათა მათთაგან, ვინაჲთგან განვიდენ ჴორცთა მათთაგან, ხოლო საქმენი შეუდგენო. ესე არს მიზეზი დიდებისა და გჳრგჳნთა მათთაჲ.
მოციქულისაჲ.(14) და ვიხილე, და აჰა ღრუბელი სპეტაკი, და ღრუბელსა მას ზედა მჯდომარჱ, მსგავსი ძისა კაცისაჲ. და აქუნდა თავსა ზედა თჳსსა გჳრგჳნი ოქროჲსაჲ და ჴელთა მისთა მანგალი აღლესული.
თარგმანი. ღრუბლად გულისჴმა-ვჰყოფთ ანგელოზთა ძალსა, რომელთა აღამაღლეს ქრისტე წინაშე მოციქულთა. ხოლო ღრუბელსა ზედა მჯდომარესა ვიტყჳთ ქრისტეს, რომელი მსგავს ძეთა კაცთა იქმნა. და გჳრგჳნი სახჱ არს ხილულთა და უხილავთა ზედა მეუფებისა მისისაჲ. და ოქროჲსაჲ იყო იგი, რამეთუ ჩუენ შორის ესე ნივთი პატივ-ცემულ არს. ხოლო მანგალი მომასწავებელი არს აღსასრულისაჲ.
მოციქულისაჲ.(15-16) და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა ტაძრისაგან და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა მჯდომარესა მას ღრუბელსა ზედა: მიყავ მანგალი შენი და მომკე ქუეყანაჲ, რამეთუ მოიწია ჟამი მკისაჲ, და განჴმა სამკალი იგი ქუეყანაჲ. და მიყო მჯდომარემან მან ღრუბელსა ზედა მანგალი თჳსი ქუეყანად და მომკო ქუეყანაჲ.
თარგმანი. ანგელოზისა მის ჴმაჲ ყოველთა ზეცისა ძალთა მოასწავებს, რომელთა სურის მართალთა პატივისათჳს და ურჩულოთა ტანჯვისა, რაჲთა დასცხრეს ცოდვაჲ. ამისთჳს ევედრებოდეს ქრისტეს და ეტყოდეს, ვითარმედ: მოწევნულ არს ჟამი აღსასრულისაჲ, რაჲთა მწიფჱ იგი ნაყოფი წმიდათაჲ შეიღონ საუნჯეთა მათ ზეცისათა.
მოციქულისაჲ.(17) და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა ტაძრისა მისგან ზეცათაჲსა, და აქუნდა მასცა მანგალი მახჳლი.
თარგმანი. დაღაცათუ ქრისტესცა ეწოდების დიდისა მის ზრახვისა მამისა ანგელოზ, არამედ ესე აწ თქუმული ძალთა მათ მსახურთა მისთაგანი არს, რომელი გამოვიდა ზეცისა ტაძრისაგან მანგლითა მახჳლითა მოკრებად უშჯულოთა.
მოციქულისაჲ.(18) და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა საკურთხეველისაგან, რომელსა აქუნდა ჴელმწიფებაჲ ცეცხლსა ზედა, და ჴმა უყო ჴმითა დიდითა, რომელსა იგი აქუნდა მანგალი, ვითარმედ: მიყავ მანგალი ეგე მახჳლი და მოისთულენ ტევანნი იგი ქუეყანისა მის ვენაჴისანი, რამეთუ დამწიფებულ არს ყურძენი იგი ქუეყანისაჲ.
თარგმანი. და ამის მიერ გულისჴმა-ვჰყოფთ, ვითარმედ ანგელოზთა ძალნი უფლად დაბადებულთა ზედა დადგინებულ არიან, რომელიმე წყალსა ზედა და რომელიმე ცეცხლსა. ხოლო აწ ამისსა მტანჯველობასა გულისჴმა-ვჰყოფთ, რომელი ცეცხლსა ზედა დადგინებულ არს და ვითარმედ უზეშთაესთა ანგელოზთაგანი არს და უბრძანებდა მას, რომელსა მანგალი მახჳლი აქუნდა, რაჲთა მოკრიბოს ვენაჴი ქუეყანისაჲ, რომლისა მიერ გამოისახვიან ურჩულონი და ცოდვილნი, რომელთა გულის-წყრომაჲ ვეშაპთაჲ და რისხვაჲ ასპიტთაჲ ქმნეს ღჳნისა წილ კეთილისა.
მოციქულისაჲ.(19) და გამოიღო ანგელოზმან მან მანგალი თჳსი ქუეყანად და მოკრიბა ვენაჴი ქუეყანისაჲ და შთადვა საწნეხელსა მას გულის-წყრომისა ღმრთისა დიდისასა.
თარგმანი. საწნეხელი ღმრთისაჲ არს ადგილი იგი განმზადებული ეშმაკისათჳს და ანგელოზთათჳს მისთა. ხოლო დიდ არს იგი მრავალთა მათ მუნ შემავალთათჳს, რამეთუ ფართო არს გზაჲ იგი წარწყმედისაჲ.
მოციქულისაჲ.(20) და დაიწნიხა საწნეხელი იგი გარეშე ქალაქისა, და გამოჴდა სისხლი საწნეხელისა მისგან ვიდრე აღჳრთამდის ცხენთა ათას ექუსასით უტევანით შორს.
თარგმანი. რამეთუ გარეგან წმიდისა ზეცისა ქალაქისა იერუსალჱმისა არს ადგილი იგი სატანჯველისაჲ. ხოლო სისხლი მათი ვიდრე აღჳრთამდე ცხენთა მიიწიოსო – სისხლად სულ-თქუმათა მათ და სალმობათა მათთა იტყჳს, რომელნი იტანჯებოდიან, ხოლო ცხენად – ანგელოზთა მათ მტანჯველთა, რამეთუ მრავალ-გზის ჩუეულებაჲ აქუს წმიდათა წერილთა ანგელოზთა ცხენად წოდებად, ვითარცა ამბაკუმ იტყჳს, ვითარმედ: აღჰჴედ შენ ეტლთა შენთა ზედა. და კუალად სოლომონ – უფლისა მაგიერ სულისა მის მიმართ განწმედილისა, ვითარმედ: ცხენსა ჩემსა ეტლთა ზედა ფარაოჲსთა მიგამსგავსე შენ. ხოლო წმიდათა მათ ცხენთა, რომელ არიან ანგელოზთა ძალნი, აღჳრად ბრძანებაჲ ღმრთისაჲ აქუს და ესრჱთ იტყჳს, ვითარმედ: სულ-თქუმანი იგი და სალმობანი და ჭირნი მათნი მიიწინენ ღმრთისა ბრძანებადმდე, ესე იგი არს, ვითარმედ ვითარცა ღმერთსა ენებოს, ესრჱთ იყოს სატანჯველი ცოდვილთაჲ, ხოლო ათას ექუსასითა უტევნითა სიშორისაჲთა დიდსა მას გულისჴმა-ვჰყოფთ დანახეთქსა, რომელი არს შორის ცოდვილთა და მართალთა, სისრულისა მისთჳს ცოდვისა მათისა და უკეთურებისა და საძაგელობისათჳს საქმეთა მათთაჲსა, რამეთუ რიცხჳ იგი ათასეულისაჲ უკეთურებისა მათისა სისრულესა მოასწავებს. ხოლო ექუსასისა იგი რიცხჳ სახჱ არს ცოდვისა დაუცხრომელად ქმნისა მათისაჲ, რომელთა შეაგინეს ექუს დღე ღმრთისა მიერ დაბადებული სოფელი. და მეექუსასესა წელსა ნოვჱსსა წარირღუნა ყოველი ცოდვაჲ ქუეყანით.
15
მოციქულისაჲ.(1) და ვიხილე სხუაჲ სასწაული ცათა შინა დიდი და საკჳრველი: ანგელოზნი შჳდნი, რომელთა აქუნდეს შჳდნი იგი წყლულებანი უკუანაჲსკნელნი, რამეთუ მათ წყლულებათა ზედა აღესრულა გულის-წყრომაჲ ღმრთისაჲ.
თარგმანი. ყოვლადვე მეშჳდესა რიცხუსა იტყჳს. და აწ აქაცა შჳდთა მათ დღეთა შინა ქმნულთათჳს ცოდვათა შჳდთა წყლულებათა შჳდთა ანგელოზთა მიერ მოწევნადთა იტყჳს.
მოციქულისაჲ.(2) და ვიხილე, ვითარცა ზღუაჲ ჭიქისაჲ შერეული ცეცხლითა. და რომელთაცა სძლიან ხატსა მას და მჴეცსა და რიცხუსა მას სახელისა მისისასა, მდგომარე იყვნეს ზღუასა მას ზედა ჭიქისასა და აქუნდა ათძალები ღმრთისაჲ.
თარგმანი. ზღუად ჭიქისად გულისჴმა-ვჰყოფთ სიმრავლესა მას ცხოვნებულთასა და საუკუნისა ცხორებისა სიწმიდესა და წმიდათა ბრწყინვალებასა. ხოლო ცეცხლსა აღრეულსა მას ვიტყჳთ, რომელი თქუა მოციქულმან პავლე, ვითარმედ: თითოეულისა საქმჱ ვითარიცა იყოს, მან ცეცხლმან გამოცადოს, რამეთუ წმიდათა და შეუგინებელთა სულითა არარაჲ ავნოს მან ცეცხლმან, არამედ უფროჲსად განაბრწყინვნეს, რამეთუ განიკუეთების იგი ჴმითა უფლისაჲთა, ვითარცა მეფსალმუნჱ იტყჳს, და დამწუველი იგი ძალი მისი ცოდვილთა მიეცეს, ხოლო განმანათლებელი – მართალთა, ვითარცა დიდმან ბასილი გულისჴმა-ყო. ხოლო ათძალნი მოასწავებენ ჴორციელთა ასოთა მოკუდინებასა, და ჴმა-ტკბილი იგი ცხორებაჲ, რომელი ერთობითა სათნოებათაჲთა გამოიღებნ საწადელსა მას ჴმასა მადლისა მიერ სულისა წმიდისა.
მოციქულისაჲ.(3) და გალობენ გალობასა მოსეს, მონისა ღმრთისასა, და გალობასა მას კრავისასა და იტყჳან: დიდ და საკჳრველ არიან საქმენი შენნი, უფალო ღმერთო, ყოვლისა მპყრობელო; მართალ და ჭეშმარიტ არიან გზანი შენნი, მეუფეო წმიდათაო.
თარგმანი. მოსჱს გალობისა მიერ უწინარჱს ქრისტჱს მოსლვისა ყოფილთა მართალთა გალობაჲ გულისჴმა-იყოფების. ხოლო გალობითა კრავისაჲთა იგინი გულისჴმა-იყოფებიან, რომელნი შემდგომად ქრისტჱს მოსლვისა გამოჩნდეს მართალნი, და დაუცხრომელი იგი მადლობაჲ მათი ღმრთისა მიმართ ქველის-მოქმედებათა და მადლთა მისთათჳს, რომელნი ქმნნა ნათესავსა ზედა ჩუენსა.
მოციქულისაჲ.(5-6) და შემდგომად ამისა ვიხილე, რამეთუ განეღო ტაძარი კარვისა მის საწამებელისაჲ ცათა შინა. და გამოვიდეს შჳდნი იგი ანგელოზნი, რომელთა აქუნდეს შჳდნი იგი წყლულებანი, და ემოსა მათ სამოსელი სელისაჲ წმიდაჲ და ბრწყინვალჱ, და მკერდთა მათთა ზედა სარტყლები ოქროჲსაჲ.
თარგმანი. კარვად ცათა აქა იტყჳს მას, რომლისა მიმსგავსებულად უბრძანა ღმერთმან მოსეს კარვისა ქმნაჲ. და ამის ესევითარისა კარვისაგან გამოვიდეს შჳდნი იგი ანგელოზნი, შემოსილნი სამოსლითა წმიდითა, სიწმიდისათჳს ბუნებისა მათისა, და შერტყმულნი სარტყლითა მოსწრაფებისათჳს მათისა მსახურებისა მიმართ საღმრთოჲსა.
მოციქულისაჲ.(7) და ერთმან მან ცხოველთაგანმან მისცნა შჳდთა მათ ანგელოზთა შჳდნი ლანკნანი ოქროჲსანი, სავსენი გულის-წყრომითა ღმრთისაჲთა, რომელი-იგი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე.
თარგმანი. რომელ-ესე იტყჳს, თუ: ოთხთა მათ ცხოველთაგან მიიღესო ანგელოზთა მათ ლანკნები იგი სავსეები გულის-წყრომითა უფლისაჲთა, ესე მოასწავებს პირველთა დასთაგან მეორეთა მიმართ გარდამოსლვასა, გულისჴმის-ყოფასა და საქმეთა ზეცისათა, სიტყჳსაებრ დიდისა დიონოსისა.
მოციქულისაჲ.(8) და აღივსო ტაძარი იგი კუამლითა დიდებისაგან ღმრთისა და ძლიერებისაგან მისისა.
თარგმანი. კუამლისა მიერ საშინელებასა და საზარელობასა რისხვისა მის ღმრთისა, ცოდვილთა ზედა განმზადებულისა, გულისჴმა-ვჰყოფთ, რომლისა მიერ აღივსო ტაძარიო, რომელი გამოვიდეს ჟამსა სასჯელისასა ღირსთა მათ ზედა რისხვათა.
მოციქულისაჲ.(8) და ვერვინ შემძლებელ იყო შესლვად ტაძარსა, ვიდრემდის აღესრულნეს შჳდნი იგი წყლულებანი შჳდთა მათ ანგელოზთანი.
16
მოციქულისაჲ.(1) და მესმა ჴმაჲ დიდი, რომელი ეტყოდა შჳდთა მათ ანგელოზთა, ვითარმედ: წარვედით და დასთხიენით შჳდნი ეგე ლანკნანი გულის-წყრომისა უფლისანი ქუეყანასა ზედა.
თარგმანი. ამათ სიტყუათა მიერ გულისჴმა-ვჰყოფთ, ვითარმედ ვიდრემდის განიყვნენ ცოდვილნი მართალთაგან და მიიღონ სამკჳდრებელი თჳსი, მუნამდის არავინ მართალთაგანი შევიდეს იერუსალჱმსა ზეცისასა და მღდელობასა მას ზეცათა საკურთხეველისასა. ხოლო ვინაჲთგან ცოდვილთა მიიღონ მისაგებელი მათი, მაშინ წმიდათაცა მიეცეს სამკჳდრებელი ზეცისა ქალაქისაჲ. ხოლო ესე სატანჯველნი, რომელთა იტყჳს, უკუეთუ ვინ მერმეთა სატანჯველთა შეასწორნეს, არა ტყუოდის, რამეთუ ღმერთი კაცთ-მოყუარე არს და თჳსითა სახიერებითა აქავე მრავალნი წყლულებანი მოაწინეს ცოდვილთა ზედა, რაჲთამცა აღუსუბუქდა მათ საუკუნოჲ იგი სატანჯველი.
მოციქულისაჲ.(2) და ერთი იგი წარვიდა და დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ქუეყანასა ზედა, და იქმნა შალალი ბოროტი კაცთა ზედა, რომელთაცა აქუნდა ბეჭედი იგი მჴეცისაჲ მათ ზედა; და თაყუანის-სცეს ხატსა მისსა.
თარგმანი. რამეთუ მოვიდენ წყლულებანი ბოროტნი მაშინ, და გულსა მათსა ელმოდის დიდად სალმობითა მწარითა, რაჟამს ესრჱთ იტანჯებოდიან, და ვერარას არგებდეს მათ ანტჱ მათ მიერ ღმრთად აღსაარებული.
მოციქულისაჲ.(3) და მეორემან დასთხია ზღუასა ზედა, და იქმნა სისხლი, ვითარცა მკუდრისაჲ; და ყოველი სული, რომელი იყო ზღუასა შინა, მოკუდა.
თარგმანი. კლვათა მათთჳს იტყჳს დიდთა, რომელნი მეფობასა ანტესსა იქმნენ, რაჟამს-იგი გოგ და მაგოგ აღიძრნენ. და სხუანი მრავალნი კლვანი იქმნებოდიან ადგილდ-ადგილდ. და მაშინ ზღუაჲ მას შინა ნავთა ბრძოლითა და ურთიერთას კლვითა შეიგინოს და მდინარენი ეგრჱთვე.
მოციქულისაჲ.(4-6) და მესამემან დასთხია მდინარეთა ზედა და წყაროთა ზედა წყალთასა, და გარდაიქცეს სისხლად. და მესმა ანგელოზისა მის წყალთაჲსა, რომელი იტყოდა: მართალ ხარ, რომელი-ეგე ხარ და იყავ წმიდა, რამეთუ ესე ჰსაჯე. რამეთუ სისხლი წმიდათა და წინაწარმეტყუელთაჲ დასთხიეს. და სისხლი ასუ მათ, რამეთუ ღირს არიან.
თარგმანი. და აწცა ჩანს, ვითარმედ ყოველთა ნივთთა ზედა ანგელოზნი არიან ვითარცა პირველ ვთქუთ, რომელთაგანი ერთი არს წყალთა ზედა, რომელიცა ჰმადლობდა ღმერთსა ღირსებით მოწევნისა მისთჳს რისხვისა, რამეთუ სისხლი ასუა ბოროტთა მათ, რამეთუ მაშინცა იქმნას გარდაქცევაჲ წყალთაჲ სისხლად ენუქ და ელიაჲს მიერ, ვითარცა პირველ მოსჱს ზე. ხოლო წინაწარმეტყუელად იტყჳს მის ჟამისა წმიდათა, რამეთუ მრავალნი მოთმინებისათჳს მათისა წინაწარმეტყუელებისა მადლსა ღირს იქმნნენ, რომელნიცა მოსწყჳდნენ უშჯულოთა მათ.
მოციქულისაჲ.(7) და მესმა საკურთხეველისაჲ, რომელი იტყოდა: ჰე, უფალო ღმერთო, ყოვლისა მპყრობელო, მართალ და ჭეშმარიტ არიან სასჯელნი შენნი.
თარგმანი. საკურთხეველად ოდესმე ქრისტეს იტყჳს, რამეთუ მის ზედა და მის მიერ შეიწირვიან მამისა ყოველნი შესაწირავნი და ცხოველნი მსხუერპლნი, ხოლო ოდესმე ანგელოზთა იტყჳს, რომელთა მიერ შეიწირვიან ჩუენნი ლოცვანი ღმრთისა, და ამის ესევითარისა მჴედრობისაგან ანგელოზთაჲსა ესმა მადლობაჲ ღმრთისაჲ სიმართლისათჳს სასჯელთა მისთაჲსა.
მოციქულისაჲ.(8-9) და მეოთხემან ანგელოზმან დასთხია მზესა ზედა, და მიეცა მას ცეცხლითა დაწუვაჲ კაცთაჲ. და დაიწუნეს კაცნი სიცხითა დიდითა და ჰგმობდეს კაცნი სახელსა ღმრთისასა, რომელსა-იგი აქუს ჴელმწიფებაჲ წყლულებათა ზედა მათთა, და არა შეინანეს, რაჲთამცა მისცეს მას დიდებაჲ.
თარგმანი. რამეთუ ხილულად მიეცეს მაშინ მზესა სიცხჱ, რაჲთა სწუვიდეს კაცთა, რამეთუ ღმერთი ჭიმითა და აღჳრითა უქცევდეს ღაწუთა მათთა, რომელნი მისგან განეშორნეს, რაჲთამცა მოიქცეს და შეინანეს და მოიძულეს ცოდვაჲ, ვითარცა დედაჲ სალმობათაჲ. არამედ მათ მოქცევისა წილ უფროჲსად გმობაჲ მოიგონ და იტყოდიან, ვითარმედ: უწყალო არს იგი, რამეთუ ესევითარნი ჭირნი ჩუენ ზედა მოაწინა.
მოციქულისაჲ.(10-11) და მეხუთემან დასთხია საყდარსა ზედა მის მჴეცისასა, და იქმნა მეფობაჲ მისი დაბნელებულ. და იცოხნიდეს ენათა მათთა ტკივილისაგან და ჰგმობდეს ღმერთსა ცათასა ტკივილთა მათთაგან და წყლულებათა, და არა შეინანეს საქმეთა მათთაგან.
თარგმანი. დათხევაჲ ლანკნისაჲ მის საყდარსა ზედა მჴეცისასა მოასწავებს ესევითარისა მის რისხვისა მეფობასა ზედა ანტჱსსა მოსლვად, რაჲთა დაბნელდეს იგი, რამეთუ მზჱ სიმართლისაჲ მის ზედა არა ბრწყინვიდეს. ხოლო ენათა ცოხნაჲ გარდამატებულთა მათ ჭირთა და სალმობათა სახჱ არს, რომელნი მის მიერ ცთუნებულთა ზედა მოიწინენ, რაჲთამცა ცნეს, ვითარმედ მაცთური არს იგი, და განეშორნეს. ხოლო იგინი სინანულისა წილ გმობადვე მიდრკენ.
მოციქულისაჲ.(12) და მეექუსემან დასთხია მდინარესა ზედა დიდსა ევფრატსა. და განჴმა წყალი მისი, რაჲთა განემზადოს გზაჲ მეფეთაჲ მათ, აღმოსავალით მზისაჲთ მომავალთაჲ.
თარგმანი. რამეთუ წყალი დიდისა მის მდინარისა ევფრატისაჲ დამცირდეს, რაჲთა გამოჰვლიდენ მეფენი იგი მბრძოლნი ქუეყანისანი. ხოლო ვინაჲთგან ანტჱ აღმოსავალისა კერძოთაგან ქუეყანით სპარსეთისაჲთ, სადა-იგი არს ნათესავი დანისი, ძირისაგან ჰურიათაჲსა გამოვიდეს და სხუათა თანა მთავართა დიდთა, რომელთა აქუნდეს სახელი მეფობისაჲ, გამოვლოს ევფრატი და მოართუას კაცთა სიკუდილი სულიერი და ჴორციელი, რამეთუ ერთი ესე წმიდათა და მეორჱ იგი მორჩილთა მისთაჲ.
მოციქულისაჲ.(13) და ვიხილენ პირისაგან ვეშაპისა და პირისაგან მჴეცისა და პირისაგან ცრუ-წინაწარმეტყუელისა სამნი სულნი არაწმიდანი, ვითარცა მყუარნი.
თარგმანი. ეშმაკსა და ანტეს და წინამორბედსა მისსა იტყჳს, რომელთაგან გამოვიდენ სამნი სულნი, მსგავსნი მყუართანი, საძაგელებისათჳს მათისა და ნოტიათა მათ გულის-თქუმათა სიყუარულისა. ხოლო ესე სახჱ არს სასწაულთაჲ მათ, რომელნი ეშმაკისა და ანტეს და ცრუ-წინაწარმეტყუელისა მის პირითა იქმნენ.
მოციქულისაჲ.(14) რამეთუ არიან სულნიცა საეშმაკონი, მოქმედნი სასწაულთანი, რომელნი გამოვლენ მეფეთა ზედა ქუეყანისათა შემოკრებად მათდა ბრძოლასა მას დიდისა მის დღისა ღმრთისა ყოვლისა მპყრობელისასა.
თარგმანი. სასწაულითა მით მათითა უგუნურნი დაარწმუნნენ, რაჲთა მბრძოლ ღმრთისა იქმნენ, რომელნიცა იძლინენ და სატანჯველთა მძჳნვარეთა შეცჳვენ. და მაშინ ცნან, თუ ვითარ შესცთეს.
მოციქულისაჲ.(15-16) აჰა ესერა მოვალ, ვითარცა მპარავი. ნეტარ არს, რომელმან იღჳძოს და დაიმარხოს სამოსელი თჳსი, რაჲთა არა შიშულად ვიდოდის, და ჰხედვიდენ უშუერებასა მისსა. და შემოკრიბნა იგინი ადგილსა მას, რომელსა ეწოდების ებრაელებრ მაგედონ.
თარგმანი. მღჳძარებაჲ და დაცვაჲ სამოსლისაჲ კეთილთა საქმეთა ზედა მოსწრაფებაჲ არს, რამეთუ ესე არიან სამოსელნი წმიდათანი. ხოლო რომელნი მათგან შიშუელ იყვნენ, მათი სირცხჳლი განქიქებულ იყოს. ხოლო მაგედონ ითარგმანების: განკუეთაჲ, რამეთუ მუნ შეკრბენ მბრძოლნი იგი წარმართთანი ეშმაკისა მიერ და მუნ მოსწყდენ.
მოციქულისაჲ.(17-18) და მეშჳდემან ანგელოზმან დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ჰაერსა ზედა, და გამოჴდა ჴმაჲ დიდი ტაძრისაგან ზეცათაჲსა და საყდრისაგან, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: იქმნა. და იქმნეს ელვანი და ქუხილნი და ძრვაჲ დიდი, რომელი არღა ქმნულ იყო.
თარგმანი. ანგელოზებრივი ჴმაჲ ზეცით მოიწია, რომელი იტყოდა, ვითარმედ იქმნაო, ესე იგი არს, ვითარმედ აღესრულა ბრძანებაჲ ღმრთისაჲ. ხოლო ქუხილნი და ელვანი მაშინდელთა საქმეთა საშინელებასა მოასწავებენ. და ძრვაჲ შეცვალებაჲ საქმეთაჲ არს.
მოციქულისაჲ.(19) და განიყო ქალაქი იგი დიდი სამად, და ქალაქნი წარმართთანი დაეცნეს.
თარგმანი. ქალაქად დიდად იერუსალჱმსა გულისჴმა-ვჰყოფთ, რომელი დიდ იქმნა ქრისტჱს ვნებითა მას შინა. ხოლო მაშინ სამად განიკუეთოსო, ესე იგი არს: ქრისტეანენი და ჰურიანი და მწვალებელნი; და ჰბრძოდინ ურთიერთას, რამეთუ აწ მეფეთა მიერ მორწმუნეთა ჰურიანი და მწვალებელნი უძლურ არიან, ხოლო მაშინ ყოველნივე თჳსსა სარწმუნოებასა ჰბრძოდიან დამტკიცებად. და ქალაქნი წარმართთანი დაეცნესო, ესე მოასწავებს მოკლებასა მრავალთა წარმართთა მეფობისასა.
მოციქულისაჲ.(19) და ბაბილონი დიდი მოჴსენებულ იქმნა წინაშე ღმრთისა მიცემად მისა სასუმელი იგი ღჳნისაჲ გულის-წყრომისა რისხვისა მისისაჲ.
თარგმანი. და შერეულმან მან მრავალთა ბოროტთაგან სიმრავლემან კაცთამან მიიღოს რისხვისა ღმრთისა სასუმელი, რომელი არღა მიეღო სულგრძელებითა ღმრთისაჲთა.
მოციქულისაჲ.(20) და ყოველი ჭალაკი ლტოლვილ იქმნა, და მთანი არა იპოვნეს.
თარგმანი. ჭალაკად ეკლესიათა იტყჳს და მთად – წინამძღუართა მისთა, რომელნი ივლტოდიან ჭირისა მისთჳს დიდისა მათ ჟამთაჲსა.
მოციქულისაჲ.(21) და სეტყუაჲ დიდი მოვიდა კაცთა ზედა და გმეს კაცთა სახელი ღმრთისაჲ წყლულებისა მისგან სეტყჳსა მის, რამეთუ დიდ არს ფრიად.
თარგმანი. სეტყუაჲ ზეცით მომავალი ღმრთისა მიერ უკეთურთა ზედა მომავალსა რისხვასა მოასწავებს. ხოლო რომელ ჰგმეს სახელი ღმრთისაჲ მისისა წყლულებისაგან, მათსა მას გულ-ფიცხლობასა და უნანელობასა აჩუენებს.
17
მოციქულისაჲ.(1-3) და მოვიდა ერთი შჳდთა მათ ანგელოზთაგანი, რომელთა აქუნდა შჳდი იგი ლანკნები, და იტყოდა ჩემ თანა და თქუა: მოვედ, და გიჩუენო შენ სასჯელი იგი მეძვისა მის დიდისაჲ, რომელი-იგი ზის წყალთა მათ ზედა მრავალთა. და წარმიყვანა სულითა უდაბნოს, და ვიხილე დედაკაცი მჯდომარჱ მჴეცსა ზედა წითელსა, სავსესა სახელებითა გმობისაჲთა, რომელსა ედგნეს შჳდნი თავნი და ათნი რქანი.
თარგმანი. ამას მეძავსა გულისჴმა-ვჰყოფთ მეფობასა ქუეყანისასა, რომელი იქმნა პირველითგან დიდ, დაღაცათუ სხუად და სხუად ადგილად მიიცვალა, არამედ ერთ-გუამად ითქუმის იგი, და ქალაქსა მას, რომელსა შინა იყოს მოსლვადმდე ანტჱს მეფობაჲ. ხოლო უდაბნოჲ, რომელსა მიიწია მოციქული სულითა, არს მოოჴრებაჲ მის მეძვისაჲ, რომელი სულითა პირველვე იხილა, ვითარცა დედაკაცი ცოდვისა მიმართ გულის-თქუმისა მისისათჳს და კეთილთა მიმართ უძლურებისა, და მჯდომარჱ მჴეცსა ზედა მეწამულსა სისხლის-მოყუარესა ეშმაკსა ზედა ბოროტთა მიერ საქმეთა ჯდომისა მისისათჳს, რამეთუ მჴეცი და მეწამული ფერი მისი მძჳნვარებისა და კაცის-მკლველობისა სახჱ არს. ხოლო შჳდთა თავთა და ათთა რქათათჳს ქუემორე ვისწავოთ ანგელოზისა მიერ.
მოციქულისაჲ.(4) და დედაკაცსა მას ემოსა პორფირი და ძოწეული, შემკული ოქროჲთა და ქვითა პატიოსნითა და მარგალიტითა.
თარგმანი. რამეთუ ესე ყოველი სახჱ არს ჴელმწიფებისა მისისაჲ.
მოციქულისაჲ.(4) და აქუნდა ჴელთა მისთა ბარძიმი ოქროჲსაჲ, სავსჱ საძაგელებითა და არაწმიდებითა სიძვისა ქუეყანისაჲთა.
თარგმანი. სასუმელისა მიერ სასუმელად სიტკბოებასა ცოდვისასა გულისჴმა-ვჰყოფთ. ხოლო ჭურჭლითა ოქროჲსაჲთა, რამეთუ პატიოსან არს უკეთურებაჲ წინაშე უკეთურთასა, რაჲთა ვცნათ გულის-თქუმით სუმაჲ მისი ბოროტთა საქმეთაჲ.
მოციქულისაჲ.(5) და შუბლსა ზედა მისსა წერილი სახელი: საიდუმლოჲ, ბაბილონი დიდი, დედაჲ მეძავთაჲ და არაწმიდებათაჲ.
თარგმანი. შუბლსა ზედა წერილი ურცხჳნოებისა სახჱ არს და ცოდვათა შინა კადნიერებისა. ხოლო დედაჲ მეძავთაჲ, რამეთუ მისთა მათ მორჩილთა ქალაქთა ასწაოს ყოველი ცოდვაჲ.
მოციქულისაჲ.(6-7) და ვიხილე დედაკაცი იგი დამთრვალი სისხლითა წმიდათაჲთა და სისხლითა მოწამეთა იესუჲსთაჲთა. და მრქუა მე ანგელოზმან მან: რად დაგიკჳრდა? მე გითხრა შენ საიდუმლოჲ დედაკაცისაჲ მის და მჴეცისაჲ, რომელსა-ეგე უტჳრთავს, რომელსა ჰქონან ათნი რქანი და შჳდნი თავნი.
თარგმანი. მრავლითა სახითა გულისჴმა-ვჰყოფთ საქმეთაგან დადებად ქალაქთა სახელისა. ამისთჳსცა ძუელსა ბაბილონსა ეწოდების წერილთა შინა მეძავ, მოხარულ მწამლველობითა. და იერუსალჱმისათჳს იტყჳს წინაწარმეტყუელი, ვითარმედ: პირი მეძვისაჲ იქმნა შენ ზედა. და ძუელსა ჰრომსა პეტრჱს მიერ მოციქულისა ბაბილონ ეწოდა. და კუალად რომელსა შინა არს მეფობაჲ სპარსთაჲ, ბაბილონ და მეძავ ეწოდების; და სხუასა ყოველსავე ქალაქსა, ბოროტთა ზედა მოხარულსა, ბაბილონ ეწოდების, რამეთუ ბაბილონ შერევნად გამოითარგმანების. ამათგანსა ერთსა ხედვიდა მახარებელი სისხლითა წმიდათაჲთა შებღალულად და უკჳრდა. ხოლო ანგელოზი იგი უთხრობდა მას, თუ რაჲ მოწევნად არს ქალაქსა მას ზედა, რომელსა შინა მოსლვასა ანტჱესსა და ჟამსა აღსასრულისასა იყოს მეფობაჲ, გინა თუ ძუელი ჰრომი. უკუეთუ მიიღოს თჳსივე მეფობაჲ პირველი, გინა თუ ახალი ესე, რამეთუ თითოეულსა ამათგანსა შინა დიდნი სისხლნი წმიდათანი დათხეულ არიან, რამეთუ ჰრომს შინა ვიდრე დიოკლიტიანემდე დათხეულნი სისხლნი მოწამეთანი ვინ აღრაცხნეს? და კუალად ახალსა ამას შინა ივლიანჱს ზე და უვალის მეფობასა და არიანოზთა მიერ.
მოციქულისაჲ.(8) მჴეცი ეგე, რომელი იხილე, იყო და არა არს და ეგულების აღმოსლვაჲ უფსკრულით და წარსაწყმედელად წარსლვაჲ.
თარგმანი. მჴეცი არს ეშმაკი. რომელი მოკუდა ჯუარ-ცუმითა ქრისტჱსითა, და მოვიდეს კუალად უკუანაჲსკნელთა ჟამთა და იქმოდის სასწაულთა საცთურისათა ანტჱს მიერ. ამისთჳს ესე მჴეცი ეშმაკი იყო უწინარჱს ჯუარისა ძლიერ, ხოლო აწ არღარა არს შემდგომად ცხოველს-მყოფელისა მის ქრისტჱს ვნებისა თჳსსა ჴელმწიფებასა შინა, არამედ დაცემულ არს მისი ძალი, გარნა უკუანაჲსკნელ კუალად მოვიდეს, ვითარცა ვთქუთ, უფსკრულით, რომელ არს ესე ყოფელი, რომელსა ზღუა ეწოდების და უფსკრულ ცოდვათა მათთჳს და მას შინა დამკჳდრებულთა და სიღრმისა მათისათჳს, რომელი ქართა მიერ ვნებათაჲსა მარადის იღელვების. და მისგან გამოვიდეს ანტჱ, რომელსა ემოსოს ეშმაკი წარსაწყმედელად კაცთა და მივიდეს წარსაწყმედელად მას საუკუნესა.
მოციქულისაჲ.(8) და დაუკჳრდეს მკჳდრთა ქუეყანისათა, რომელთა სახელები არა დაწერილ არს წიგნსა მას ცხორებისასა დასაბამითგან სოფლისაჲთ, რაჟამს-იგი ჰხედვიდენ, რამეთუ იყო მჴეცი იგი და არა არს და მოვიდეს.
თარგმანი. დაუკჳრდეს სასწაულთა მისთათჳს ყოველთა, რომელთა სახელები წიგნსა მას ცხორებისასა არა დაწერილ არს და რომელნი არა დამტკიცებულ იყვნენ ქრისტჱს სიტყუათა მიერ, რომელნი თქუნა მისთჳს. და უკჳრდეს, თუ ვითარ მიიღო პირველი ძალი თჳსი.
მოციქულისაჲ.(9) აქა არს გონებაჲ, რომელსა აქუნდეს სიბრძნჱ.
თარგმანი. რამეთუ თარგმანებაჲ ესე სულიერ არსო და მაღალ, და სულიერი საზომი უჴმს გულისჴმის-ყოფად ამის ყოვლისა.
მოციქულისაჲ.(9-10) შჳდნი იგი თავნი შჳდნი მთანი არიან, რომელთა ზედა დედაკაცი ზის. და მეფენი არიან შჳდნი.
თარგმანი. შჳდად თავად და შჳდად მთად გულისჴმა-ვჰყოფთ შჳდთა ადგილთა, რომელთა აქუნდა მთავრობაჲ სოფლისაჲ, რომელთა შინა იქმნა სოფლისა მეფობაჲ თითოეულისაჲ თჳსსა ჟამსა: პირველად ქალაქსა ნინევს შინა მეფობაჲ დიდი; მეორედ ვატანეთს შინა მიდთა მეფობაჲ დიდი არვაკოჲს მიერ განდიდებული, რომელმან მოკლა მეფჱ ასურასტანელთაჲ სარდანაპალოჲ და დაიპყრა მეფობაჲ; მესამედ ბაბილონელთა და ქალდეველთაჲ, რომელთა მეფე იქმნა ნაბუქოდონოსორ; და კუალად შემდგომად მისისა დაცემისა მეოთხედ სუსეს შინა სპარსთა მეფობაჲ კჳროზის მიერ აღშენებული; ხოლო მეხუთედ შემდგომად მათისა დარღუევისა ალექსანდრჱს მიერ მეფობაჲ მაკედონელთაჲ; და მეექუსედ შემდგომად ამისა მეფობაჲ ჰრომთაჲ, რომელი აგჳსტოსის ზე კეისრისა ერთობად მოვიდა ყოვლისა სოფლისა და ვიდრე კოსტანტინედმდე ურჩულოთა დაეპყრა და მისისა დაცემისა შემდგომად კოსტანტინეპოვლედ მოვიდა. ესე არიან შჳდნი მთანი და შჳდნი მეფენი, რომელნი ამათ ადგილთა დასხდეს: ნინო ასურასტანელთა, არვაკო მიდთა, ნაბუქოდონოსორ ბაბილონისა, კჳროზ სპარსთა, ალექსანდრე მაკედონელთა, რომილოს ჰრომისა, კოსტანტინე ბიზანტიისა.
მოციქულისაჲ.(10) ხუთნი იგი დაეცნეს, და ერთი არს, და სხუაჲ იგი არღა მოსრულ არს, და მო-რაჲ-ვიდეს, მცირედ ჯერ-არს მისი ყოფაჲ.
თარგმანი. რამეთუ ხუთნი იგი მეფობანი დაცემულ იყვნეს და მეექუსჱ იყო ჰრომთაჲ, რაჟამს-ესე იხილა მოციქულმან. ხოლო მეშჳდჱ კოსტანტინეპოვლისაჲ არღარა მოსრულ იყო, რომლისათჳს ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ ჩუენი, ვითარმედ: ბაბილონად მას ქალაქსა იტყჳს, რომელი მოსლვასა ანტჱსსა სამეფო იყოს, ხოლო მცირედ ჟამ იყოსო, ესე ამისთჳს თქუა, რამეთუ ყოველივე რიცხჳ ჟამისაჲ საუკუნესა მას მერმესა თანა მცირე არს.
მოციქულისაჲ.(11) და მჴეცი იგი, რომელი იყო და არა არს, და ესე მერვჱ არს და შჳდთაგანი არს და წარსაწყმედელად წარვალს.
თარგმანი. მჴეცი იგი ანტე არსო, ხოლო მერვჱ ამისთჳს შემდგომად ამათ შჳდთა მეფეთასა იყოს და შჳდთაგანი არს, რამეთუ მათგანივე იყოს და არა სხჳსა უცხოჲსა ქუეყანისა მეფე იქმნას, არამედ ვითარცა მეფჱ ბერძენთაჲ მოვიდეს და წარსაწყმედელად მივიდეს.
მოციქულისაჲ.(12) და ათნი იგი რქანი, რომელ იხილენ, ათნი მეფენი არიან, რომელთა მეფობაჲ არღა მიუღია, არამედ ჴელმწიფებასა, ვითარცა მეფენი, მიიღებენ ერთსა ჟამსა მჴეცსა მას თანა.
თარგმანი. ესე რქანი, წინამძღუარნი ანტესნი, არიან ათნი მეფენი, რომელთაგან სამნი აღმოფხურნეს და სხუანი იგი დაიმორჩილნეს დაწყეულმან მან. ხოლო ერთად ჟამად წელიწდისა ერთსა ჟამსა იტყჳს, რომელ არს სამი თთუჱ, და მერმე ანტეს დაემორჩილნენ.
მოციქულისაჲ.(13-14) ამათ ერთი ნებაჲ აქუს და ძალსა და ჴელმწიფებასა მათსა მჴეცსა მისცემენ. ესენი კრავსა მას ებრძოლნენ, და კრავმან სძლოს მათ, რამეთუ უფალი უფლებათაჲ არს და მეუფჱ მეუფეთაჲ, და მის თანა წოდებულნი იგი რჩეულნი და მორწმუნენი.
თარგმანი. რამეთუ ორთა უფალთა მონებად ვერვის ძალ-უც, ამისთჳს ვინაჲთგან ანტეს შეეყვნენ, ქრისტეს წინა-აღუდგებიან, არამედ მან სძლოს მათ, რომელი ჩუენთჳს დაიკლა: კრავი ღმრთისაჲ, რამეთუ მეუფჱ არს ყოველთაჲ და რჩეულნი მისნი ზიარ დიდებისა მისისა ყვნეს.
მოციქულისაჲ.(15-18) და მრქუა მე: წყალნი იგი, რომელ იხილენ, ერნი არიან და წარმართნი და ენანი. და ათნი იგი რქანი, რომელ იხილენ, და მჴეცი – მათ მოიძულონ მეძავი იგი და განრყუნილ და შიშუელ ყონ იგი და ჴორცნი მისნი შეჭამნენ და იგი დაწუან ცეცხლითა. რამეთუ ღმერთმან მოსცა გულსა მათსა ყოფად ნებისა მისისა და ყოფად ნებისა ერთისა და მიცემად მეფობაჲ მათი მჴეცისა, ვიდრემდის აღესრულნენ სიტყუანი ღმრთისანი. და დედაკაცი იგი, რომელ იხილე, არს ქალაქი იგი დიდი, რომელსა აქუს მეფობაჲ მეფეთაჲ ქუეყანასა ზედა.
თარგმანი. ესე ყოველი თჳთ წმიდისა მის ანგელოზთა უთარგმნია და არღარაჲ საჴმარ არს თქუმად, არამედ მე მიკჳრს, თუ ვითარ ეშმაკი მტერიცა არს და შურის-მგებელიცა. ამისთჳს ყოს ათთა მათ რქათა ზედა, რომელ არიან მეფენი, რაჲთა ყოველთა მეუფესა ქრისტეს წინა-აღუდგენ. ხოლო ქალაქი იგი და სიმრავლჱ ერისაჲ, რომელი მისდა დამორჩილებულ იყოს, მოწყუედად სცეს და აღაოჴროს და მათთა სისხლთა ზედა იხარებდეს და ერთობაჲ ყოს განდგომილთა მათ ათთა რქათა შორის, რომელსა-იგი მარადის უხარის მტერობასა ზედა. ხოლო რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: დედაკაცი იგი ქალაქი იგი არსო, რომელსა აქუს მეფობაჲ მეფეთა ზედა, ესე დაამტკიცებს სიტყუასა ჩუენსა, ვითარმედ მის ქალაქისათჳს იტყჳს, რომელსა შინა იყოს მაშინ მეფობაჲ, და მას ზედა მოიწინენ ყოველნი ესე თქუმულნი ვნებანი.
მთარგმნელი: წმ. ექვთიმე ათონელი
ტექსტი გამოსაცემად მოამზადა ივანე იმნაიშვილმა, რედ. აკაკი შანიძე.
თბილისის სახ. უნივერსიტეტის გამომცემლობა, თბ. 1961.
გაგრძელება
|
